Wim Hofman’s ‘Het Nollebos’
Op de valreep van het 100-jarig jubileumjaar van burgemeester Carel Albert van Woelderen heeft het bestuur van de stichting VanWoelderenpark het werk van Wim Hofman ‘Nollebos’ aangekocht.
Het moest Wim Hofman zijn om in 2015 op een ludieke wijze te reageren op het voorstel van de projectontwikkelaars om in het park te bouwen. Als bij de bevolking van Vlissingen de commotie rondom de 240 te dumpen huisjes met een wellness hotel in alle hevigheid losbarst komt Hofman in actie en produceert hij dit unicum voor zijn wekelijkse column in de PZC.
Waarom uniek? Met Nollebos verlaat de kunstenaar het repertoire van kinderverhalen. Hier betreedt hij de wereld van politieke stripverhalen met passende, steekhoudende beeldkracht en satire. Hij verwisselt de warme, veilige wereld van kinderen en fantasie voor de kille realiteit van een maatschappij gerund door apathische volwassenen. Een wereld die te vaak berust op geld en macht waarin sommigen geen zier interesse hebben voor natuur.
Uniek is het omdat dit juist een verhaal illustreert waarin menige Zeeuw het symbolisme herkent: dat van een steeds meer wegkwijnende ongerepte natuur. Eerst langzaam en mondjesmaat in de jaren ‘60 en ’70 om daarna in stroomversnelling te geraken en sinds de eeuwwisseling als een soort doorwoekerende kanker. Nollebos is een aaneenschakeling van vier steeds wisselende maar herkenbare beelden. Het zijn alle vier momentopnamen uit een slow motion picture. Het is uniek omdat Hofman op eenvoudige maar slimme wijze poëzie met cynisme combineert door gebruik te maken van staccato woorden. Achter het woord ‘zaag’, driemaal kort na mekaar, schuilt een milde vorm van agressiviteit. Het woordje ‘weg’ komt tweemaal voor, eerst als een weg voor het autoverkeer, daarna om de toeristen letterlijk ‘weg te krijgen’. Tenslotte het woord ‘toeristen’, viermaal denigrerend verbloemd, is een sarcastische verwijzing naar een onmisbare bron van inkomsten die tegenwoordig voor velen, vooral langs de kust, gepaard gaat met overlast.
Het bestuur van de stichting heeft met Hofman gesproken. Deze heeft zijn fiat gegeven om dit werk op haar site te plaatsen mits verder geen commerciële activiteiten ermee ontplooid worden. De stichting ziet dit luministisch-divisionistisch kunstwerk als een soort boegbeeld in haar strijd tegen grootschalige commerciële exploitatie in ons kwetsbaar natuurgebied en tegen de bouw van grote privé structuren die de ziel en de belevenis van dit sociaal park voor altijd de das zullen omdoen.
