Voor de inspiratie van kunst in ons park kijken we naar onze zuiderburen: middelheimmuseum.be/nl/content/kunst-het-park.
Johan Wagenaar
(Den Helder 1 februari 1952)
Zon Schrijft Schaduw
Dit werk van aan mekaar gelaste ijzeren platen met een donkergroene bronzen laklaag heeft als thema de relatie natuur, licht en schaduw en is een schenking van de kunstenaar (1986). De oorspronkelijke plaats van deze sculptuur zou het Rondeel zijn geweest tegenover de vestingwerken, maar tenslotte is voor wandelgebied in het park gekozen wat wellicht een betere plaats is. Voor de kunstenaar was de andere combinatie onmogelijk: ”Mijn werk gaat over tijd en licht en niet over oorlog” was zijn commentaar. ‘Zon Schrijft Schaduw’ gaat nu een relatie aan met de natuurlijke omgeving. Zo komt de thematiek het best tot zijn recht. De cirkel kan staan voor eindeloze beweging en tegelijk voor de zon, die via de drager van de cirkel zijn tijdelijke sporen op de aarde achterlaat, zijn schaduw schrijft. Ruimte en beweging vallen zo samen, terwijl de schuine kant van de cirkel gewicht en zwaartekracht zichtbaar maakt.
Jan Haas
(Jakarta 26 oktober 1941 – Vlissingen 30 oktober 2018)
Het Paar
Op twee meter hoge stoelen torenen een man en vrouw boven iedereen uit. Het wankele evenwicht symboliseert het riskante van onze technologische maatschappij. De man is gekleed in een hemd, de vrouw heeft slechts een doek om haar schouders. Beiden kijken doelloos uit naar de horizon, als het ware gehypnotiseerd. Ze zien er kwetsbaar uit op hun bizar hoge stoelen die ver verwijderd is van de natuur. Ze hebben ook iets ongenaakbaars, teruggetrokken hoog boven de aarde in hun eigen wereld. Haas maakte het bronzen beeld ‘Het Paar‘ in 1982 als symbool voor de hedendaagse mens, die zich in onwetendheid losmaakt van de natuur, vertrouwend op de techniek die steeds meer ons leven gaat bepalen. Maar dit evenwicht is uitermate dubieus geworden. Jan Haas was autodidact. Tekenen was de basis voor zijn werk, maar hij manifesteerde zich ook als schilder, etser en beeldhouwer. Basisthema’s in zijn werk waren menselijke relaties en de natuur.
Liesbeth Messer-Heijbroek
(Amsterdam, 25 april 1914 – Breda, 6 november 2007)
Jong en Oud
Op de Burgemeester van Woelderenlaan bij de kruising met de President Rooseveltlaan staat dit beeld gemaakt in brons van L. Messer. Het is in 1964 geplaatst en was een geschenk van de oud-burgemeester van Vlissingen, de heer van Woelderen. Het stelt de vergankelijkheid van het menselijk leven voor.
Een oud en jong echtpaar voor, die rug aan rug tegen elkaar zitten. Het gaat over de liefde, alleen is de houding die de twee ten opzichte van elkaar aannemen wel voor verschillende interpretaties vatbaar. Je zou het kunnen zien als een generatieconflict dat elkaar de rug toekeert, maar ook als een continuïteit in het beleven van de liefde waarin ze elkaar steunen.
Op de granieten sokkel staat een tekst:
Aan de nagedachtenis van
C.A. van Woelderen
Stichter van het Nollebos
Burgemeester 1919-1945
Stichting: Beeld van Kees Keijzer beter op z’n plek in Nollebos
(Uit de PZC van 15-10-19, door Rene Hoonhorst)
VLISSINGEN – Een van de drie opgeknapte Groeisculpturen van Kees Keijzer moet een plek krijgen in het Vlissingse Nollebos. Het ‘prachtige beeld’ is daar veel meer op zijn plaats dan in een weitje langs de Sloeweg. Dat idee doet de Stichting VanWoelderenpark B en W van Vlissingen aan de hand.
In het Nollebos en Westduinpark staan al diverse beelden. Een beeldhouwwerk van Keijzer kan bijdragen aan een heuse kunstroute in het Vlissingse stadspark, verzekert voorzitter Jean Marie van Isacker. Sinds de gewezen taxateur van kunst en antiek een paar jaar terug aan de Burgemeester van Woelderenlaan kwam wonen, is hij gegrepen door het park én diens naamgever.
Telescoop
Van Isacker ontpopte zich de afgelopen jaar zich als houtvester, hovenier en beschermer van het park en als heemkundig voorvechter van de burgemeester die het Nollebos liet aanleggen. Zo ruimde hij omgevallen bomen op, kapte grote berenklauw die wandelaars bedreigde en ruimde door de hitte gesneuvelde vissen op. Ook wees hij de gemeente op beschadiging van het beeld Het Paar en het verwisselen van man en vrouw bij het terugplaatsen van dat kunstwerk van Jan Haas.
,,Eén groeisculptuur heeft iets weg van een telescoop. Dat past prima in het park en biedt wandelaars veel meer gelegenheid om het rustig te aanschouwen dan voorbijrazend verkeer over de Sloeweg”, betoogt Van Isacker. Van hem hoeven niet per se alle drie beelden in het ‘Van Woelderenpark’, de naam die zijn stichting prefereert, te staan. ,,Bij het voormalige Bethesda-ziekenhuis hoorden ze misschien nog bij elkaar, maar intussen kunnen de beelden prima op zichzelf staan. De twee andere werken mogen van mij wel aan de Sloeweg komen.”
Reactie
B en W hadden het voorstel van de stichting dinsdag nog niet onder ogen gehad, maar zullen de brief later bespreken.
