Wij willen absoluut géén bebouwing in het Nollebos en Westduinpark.
Wij zullen niet zwichten voor de dreigementen van projectontwikkelaars!
Wij willen geen Christie’s International Real Estate (hier en hier) in ons SOCIAAL park!
Wij gaan geen politieke manipulaties tolereren (hier en hier).
Wij proberen deze manipulaties te corrigeren!
Wij willen het VanWoelderenPark !!
Is het redden van het VanWoelderenpark een minnelijke schikking waard?
Nee, want wij hebben een plan B:
Kwaliteitsatlas VWP 2030
‘Terug naar 1975’: herstel van de kreekwaarden Nollebos-Westduinpark (het VanWoelderenPark) door Siebe A., landschapsarchitect (Washington, D.C., V.S.) & Jean-Marie v. I., cultuurgeschiedenis (Vlissingen)
Het toekomstig park: zeven ingrepen in variërende fasen uit te voeren
Het gebied is door wildgroei van bomen en gebrekkig onderhoud sterk achteruitgegaan. In het plan wordt aan het water meer ruimte gegeven. Na een aantal ingrepen wordt het naoorlogse krekengevoel (de inundatie) weer herleefd. Vandaar de woordkeuze in ons plan. Het natuurgebied wordt opener en het park Westduin wordt bij het Nollebos betrokken. Belangrijke uitgangspunten van de stichting VanWoelderenpark zijn:
- het streven naar de maximale schoonheid van de natuur (respect)
- het voorkomen van zinloze kapitaalvernietiging (duurzaam)
- de kosten van verbeteringen minimaal houden (artikel 12)
- de beleving van cultuurhistorie als drager van het plan (educatief)
- 1975: ‘herkansing’ voor het verder inrichten van het park (definitief)
Ingreep 1
Jac P. Thijsse
Eiland Jac P. Thijsse en wandelpier
Langs het zoet water meer worden visuele doorbraken gemaakt voor de realisatie van twee lange zichtlijnen. Er ontstaat een virtueel eiland welke de naam ‘Jac P. Thijsse’ krijgt (er volgen hierna nog andere liefhebbers van natuur & cultuurhistorie, allemaal afkomstig uit Zeeland).
Het kunstmatig eiland blijft in het noorden verbonden met het park door een dijkje dat breed genoeg is voor voetgangers, mountainbikers en gehandicapten maar niet voor zware voertuigen. Het wordt aan de zuidkant met de andere oever verbonden middels een steiger (ca. 6 meter breed en ca. 75 meter lang). Deze steiger eindigt in een grote octogonale uitkijkpunt of rustpunt. Hieruit moet het uitzicht over het water inspirerend zijn met een lange zichtlijn naar de fontein (zie verder). Er komen zitbanken om er te genieten van de stilte en de natuur. Dit octogonaal rustpunt is ruim opgezet (circa 20 m diam.) voor gebruik als open lucht theater (Nazomer Festival) en klassieke muziek concerten (MuZEEum). De steiger wordt een symbolische ‘wandelpier’. Deze wordt voorzien van een witgeschilderde balustrade (zie balustrade afgebeeld op een postkaart van ons ‘zeebad’ uit circa 1938) met direct onder de armleuning subtiele ledverlichting (een paar watt iedere 2 meter). De led lampjes schijnen naar beneden richting het water: aan de zeekant rood (stuurboord) en aan de stadskant groen (bakboord). De verlichting werkt via een timer met schemerfunctie en wordt beperkt tot de avonduren van de vakantieperiodes en de feestdagen.
De zijkanten van de steiger worden ondersteund door palen in het water maar middenin onderaan de wandelsteiger, het octogonaal rustpunt en de brug loopt continu een damwand die zoet en brak water blijft scheiden. Wandelend op de steiger ervaart men de nabijheid van de zee, vooral ’s avonds als de verlichting aan staat. Tegenover de steiger, aan de duin kant van het zoet water meer, komt aan de rand van het bos een extra wandelpad. De huidige brug wordt 75 meter noordelijk verplaatst. Om de ‘pier’ te verlaten komt aan de westkant van het octogonale platform een extra brug richting het bos.
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Ingreep 2
Vogeleiland Thijs Kramer
Het eiland ten oosten van de tennisbanen krijgt als vogeleiland een nieuwe bestemming. De vegetatie (m.u.v. een aantal meidoorns in de directe nabijheid van de bunker, zie verder) wordt verwijderd waarna de grond iets afgegraven wordt. Daarboven komt een pakket zand van circa 0.5 meter. Hierdoor ontstaat een kale, ruige zandvlakte die voor vogels uitnodigend moet zijn om er in alle rust te kunnen broeden. De afstand tot het eiland wordt vogelvriendelijk gemaakt door aan de westkant van het eiland (aan de tennis kant) iets af te graven en idem dito aan de oostelijke land kant. Deze mag niet minder zijn dan 30 meter. De nodige expertise wordt gewonnen bij vogelverenigingen. Op het eiland groeit sporadisch alleen zilte grassoorten en wilde planten. De rand van het eiland wordt deels voorzien van grijsblauwe basaltstenen om afkalving te voorkomen.
Inspiratie hiervoor is het eiland Bliek in het Haringvliet (zie boven). Het kanovaren wordt op circa 30 meter van het vogeleiland ontmoedigd door een drijvende roestvrijstalen kabel met oranje vlotters (zie kanoroutes).
Vogelaar Thijs Kramer
Op het meest noordelijk puntje van het eiland is een bunker (Küver). Deze wordt door de Stichting Bunkerbehoud gerestaureerd. In het park krijgen alle bunkers aandacht. Een subtiel blauw licht schijnt vanuit de ingangen naar buiten alsof deze nog in gebruik zijn. Er komt een bunkerroute en een informatiecentrum over alle Duitse verdedigingswerken uit de WOII in Vlissingen.
Het vogeleiland krijgt de naam ‘Thijs Kramer’. Deze gepassioneerde vogelaar en gedeputeerde van natuur voor de provincie was het brein achter het revolutionair plan Tureluur op Schouwen. Hij kwam tragisch om het leven gedurende een reis in China.
Ingreep 3
Het Meidoornhofje en de 3 eilandjes
Het kleine ‘schiereiland’ met gracht is cultuurhistorisch gezien van significante waarde. Op deze locatie lag het hof Swaenenburg afgebeeld zoals het eruit had moeten zien in een 17e-eeuwse gravure uit de Atlas van Zeeland door Nicolaes Visccher en Zacharias Roman, Amsterdam/ Middelburg, 1655.
De contouren behorende tot dit landgoed zijn nu nog gedeeltelijk zichtbaar (de tankgracht heeft een stukje afgesneden). De toegang wordt bereikt via het bestaande wandelpad. Er komt een rustiek ogend hek met een houten deurtje achter een greppel. Hierachter grazen zwarte schapen tussen oude monumentale meidoorns, sleedoorns, eiken en een grote esdoorn die bij het uitdunnen gespaard blijven. Voor schapen zijn grote bomen met hun loof essentieel tijdens de zomerperiode.
Er komen een of twee schuurtjes waarin schapen kunnen schuilen met genoeg ruimte voor hooi tijdens de winters.
Het voormalig landgoed wordt het ‘Aad de Klerk Meidoorn Hofje’. Deze wetenschapper heeft op gebied van het Zeeuws landschap en de buitenplaatsen baanbrekend onderzoek gedaan met talrijke publicaties. Hij was lang in functie bij de Stichting Cultureel Erfgoed Zeeland.
Oorspronkelijke ‘layout’ beplanting 3 eilandjes
Tegenover het hof in het meertje liggen drie eilandjes waarvan de middelste ook een vogeleiland wordt. Bij deze laatste worden de oude paaltjes in het water bewaard want meeuwen en aalscholvers rusten er altijd op. Tegen de oevers van de twee andere eilanden komen nieuwe paaltjes en hardhouten beschoeiing (planken) tegen afkalving. De contouren worden weer duidelijk en de eilanden zijn nu iets kleiner dan 40 jaar geleden. Het struweel langs het water wordt inclusief de dode bomen verwijderd. Er wordt aan het waterschap gevraagd grondig te baggeren.
Bij het opknappen van de twee grotere eilanden hanteert men als leidraad het oorspronkelijk ontwerp van het park Westduin in opdracht van Heidemij door de Floriade landschapsarchitect Michiel den Ruijter gemaakt in de jaren ’70. Hierop is te zien dat de eilanden deels bebost moesten worden. De scheiding tussen loof en gras is duidelijk herkenbaar op een luchtfoto uit eind jaren ‘80 (zie boven). De stichting van Woelderenpark zou deze oorspronkelijke situatie in ere willen herstellen.
Het middelste eiland wordt het ‘Peter Meininger’ vogeleiland. Ecoloog Peter Meininger uit Vlissingen ontving in 2018 de Goessche Diep Fondsprijs voor zijn persoonlijke, veelzijdige en toegewijde inzet voor het behoud van en de kennis over de Zeeuwse natuur. Hij heeft een zeer brede interesse die geleid heeft tot een grote hoeveelheid kennis over alle aspecten van de natuur, fauna én flora, het landschap, de inrichting, de wetgeving en de ecologie. Ook is hij niet alleen natuurkenner, ecoloog en schrijver, maar ook organisator en coördinator. Meininger nam het initiatief voor de publicatie van de Flora Zeelandica, organiseerde, coördineerde en zocht samenwerking met al die mensen die het mede konden realiseren met als gedenkwaardig moment de publicatie.
De andere eilanden worden naar de Zeeuwse landschapsarchitect Chris Broerse en de ecoloog/natuurspecialist Chiel Jacobusse benoemd.
Zie: https://www.hetzeeuwselandschap.nl/nieuws/goessche-diep-fondsprijs-voor-chiel-jacobusse
Tussen twee eilanden en tegenover de Zwanenburgse weg komt een kardinaal noord boei waaruit water met een minimale hoogte van 15 m. uit de bovenste zwarte driehoek straalt. Op de boei (zie aquarel hierboven) wordt driekleurige verlichting geïnstalleerd die via een timer werkt: 1 minuut in sequenties van 27 sec. rood, 27 sec. groen en 6 sec. (3×1 sec. aan en 3×1 sec. uit) alternerend wit. Dit is een referentie naar het nachtelijk verkeer op zee en in de Deurloo vaargeul langs de kust richting Westkapelle.
Ingreep 4
Deshima eiland
Op het voormalig terrein van de sauna wordt een extra eiland op eenvoudige wijze gerealiseerd. Bij het saneren wordt een stukje grond in de vorm van een uitgerekte nier bewaard. Hierop ‘redden’ we de treurwilg en de den die als een soort symbiose in elkaar gegroeid zijn. Deze worden hierdoor vanuit alle hoekpunten goed zichtbaar en domineren het eiland metaforisch.
We noemen het toekomstig eilandje ‘Deshima’ verwijzend naar de Japanse haven bekend door haar VOC-handel met Middelburg en Vlissingen in de 17e en 18e eeuw.
Gravure Dejima eiland Japan (door Jacob van Meurs, 1669)
Hiernaast het ontwerp van het eiland Deshima met in het midden de rechthoek met een ‘karesansui’.
Voor het onderhoudsvriendelijk inrichten van het klein eiland laat men zich inspireren door onze Nederlandse landschapsarchitect gespecialiseerd in Japanse tuinen. Een sierlijke hardhouten boogbrug en drie teakhouten zitbanken naar een ontwerp van Sir Edwin Lutyens voor onder de treurwilg zorgen voor een kosmopolitische sfeer.
Voor voorbeeld zie: https://www.jojoliving.nl/teakhouten-lutyens-tuinbank.html
Een extra houten brug wordt geplaatst ten oosten van het eiland Deshima over de tankgracht richting het Nollebos.
Ingreep 5
Het Nollebos wordt bij het Westduinpark visueel verbonden door het water: het VanWoelderenpark ‘is born’
Er komt een vernauwing tussen de twee meren langs de Zwanenburgse weg. Aan de noordkant (tegenover de fontein) wordt tot op circa 3 meter van de weg de grond afgegraven. Het voetpad dat nu langs het water loopt wordt omgebogen naast de weg. Er sneuvelen enkele bomen maar deze worden ruimschoots gecompenseerd op andere locaties in het park (zie boscompensaties vliedberg). Aan de zuidkant wordt afgegraven tot bijna aan de rand van het asfalt. Ter versteviging wordt een damwand geplaatst. Tegelijkertijd wordt het parkeerterreintje gesaneerd waardoor de wateroppervlakte hier flink groter wordt. Een dun strookje parkeerasfalt wordt bewaard als voetpad. De middeleeuwse kinderkopjes worden vervangen door typische Zeeuwse basalt blokken (zie rechts) in een rechte lijn haaks op de weg. Deze hebben relevante cultuurhistorie t.a.v. de kust.
Ingreep 6
De sociale functie van het park
Het park heeft vooral een sociale functie. Er worden feesten gehouden en gerecreëerd: dance festival, hond uitlaten, wandelen, hardlopen, mountainbiken, fitness parcours, concours hippique, Christelijke viering, potje voetbal, kickboksen, discgolf, cricket (!), picknicken, viswedstrijden, schaatsen, bumper voetballen en kanovaren. Het is terecht dat er meer aandacht gegeven wordt aan dat laatste. Door op een slimme wijze de kreken te verbinden kan kanovaren een zeer populair tijdverdrijf worden dat de toekomstige beheerder kan aanbieden. Een opbergloods in traditionele Zeeuwse stijl (overnaadse planken, zwart/wit) ten oosten van de laan met een steiger aan het water is hiervoor nodig. Hier starten de verschillende kanoroutes om te eindigen op maar liefst vier verschillende locaties.
Het doel is om bijna de hele lengte van de kreken te benutten. Tegenover de Kanovijver wordt een betonnen duiker geplaatst. Dit is goedkoper dan het bouwen van een brug. Het stukje water tegen de laan wordt iets breder gemaakt zodat de duiker rechtstreeks en bijna haaks in verbinding komt te staan met de achterliggende kreek. Het voetpad en de mountainbikeroute worden enkele meters zuidelijker omgebogen.
Op het Nollepad (A.v.H. pad, zie verder) wordt een doorbraak gerealiseerd. Hier voldoet een stevige houten brug (veilig voor bijv. een ambulance). Tenslotte worden de twee vaargeulen uitgebaggerd en circa 2 meter verbreed. Voor de grotere plas bij de boulevard ingang worden de mbk-route en het voetgangers pad verplaatst langs en tussen de bomen. Dit maakt de ingang speelser en intiemer en het contrast met de boulevard juist spannender! We krijgen als eindresultaat vier aantrekkelijke en gevarieerde kanotochten met een gecombineerde afstand van 3 tot 4 km (+/- 1/2 dag recreëren).
Commerciële activiteiten: alternatieven voor de exploitanten
Tegenover de Kanovijver, aan de oostkant van de laan, is ruimte voor de realisatie van een hotel & appartementencomplex met max. 4 verdiepingen voor het hotel. De architectuur is geïnspireerd op het werk van Willem Dudok (zie onder zijn realisatie in Arnhem uit 1938 gelijktijdig met het bewind van C.A. van Woelderen). Met de ludieke naam ‘DuKanoDok’ zou het de projectontwikkelaars moeten kunnen verleiden. Op deze schitterende locatie wordt een vijf sterren hotel (45-plus kamers) met wellness, restaurant en appartementen van het hogere segment gerealiseerd. Het uitgerekt gebouw zwiert op een elegante wijze met de kreek mee richting het noorden. De gebruikte bakstenen zijn de typische beige gekleurde stenen die courant waren in de jaren ’30 zoals bij markante gebouwen in Hilversum (Raadhuis, Dudok, 1927-31) en Den Haag (Kunstmuseum, Berlage, 1935) te zien is.
Ons gebouw verspringt in etages waardoor het speels oogt. De hoogste etage (4) komt in de hoek aan de Rooseveltlaan. Aan de westkant (Burgemeester van Woelderenlaan) zijn de appartementen slechts 3 lagen hoog. In het midden van het gebouw wordt op de begane grond een restaurant met terras gerealiseerd. Het restaurant wordt aan beide zijden voorzien van grote schuifpuien met uitzicht op de kreek (noordoostelijk, schaduw) en het bos (zuidwestelijk, zon). Het restaurant is toegankelijk voor zowel hotel gasten & recreanten als bewoners van de appartementen. Het hele complex straalt raffinement uit (voor het restaurant wordt zelfs geijverd naar een Michelinster). De kreek wordt fors breder gemaakt zodat het gebouw letterlijk aan het water komt te staan en het houten terras van het restaurant zelfs in het water.
Thalassa? Jawel! Via leidingen die zeewater heen en terugpompen behoort een thalassa (therapeutisch centrum) tot de mogelijkheden waardoor het wellness component in een klasse apart komt te staan.
Zie fraai voorbeeld in Frankrijk: https://www.sofitel-quiberon-thalassa.com
Is de kreek locatie niet haalbaar dan blijft voor de exploitanten als toekomstlocatie ook nog de Spuikom over. We anticiperen hier op een mogelijke verhuizing van Loontjes speeltjeshallen welk door de gemeente in haar Toeristische visie 2030 expliciet vermeld wordt! Absoluut moet worden voorkomen dat in het park gebouwd wordt (zie hier en hier)!
Willem Dudok, 1938, kantoorgebouw van “ De Nederlanden van 1845″, Arnhem
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Ingreep 7
Wat gebeurt er met de sauna locatie? Er komt een rotonde!
Een weg die eindigt in het water
Als het terrein gesaneerd en afgegraven wordt komt vanzelfsprekend water tevoorschijn. Hierdoor wint het water fors aan oppervlakte. De privé entree met betonnen straatklinkers krijgt op het einde van de toegangsweg (net voor de ingang van het huidige sauna complex) een rotonde waarvan de helft (halfronde) in het water uitsteekt.
Deze rotonde haalt zijn inspiratie uit het oude halfronde Keizersbolwerk (1548, gebouwd onder keizer Karel, vandaar de naam) dat naar de zee uitstak en een perfect verdedigingswerk was voor de ingang van onze haven (zie schilderij waarop Oud Vlissingen nog te zien is achter de Nolledijk).
Wilgen blijven gespaard
Aansluiting kunstroute
Bij de inrichting van de rotonde worden de overgehouden klinkers van de privé parking hergebruikt als uniform verlengstuk van de weg (duurzaam). In het midden van de rotonde wordt een grote treurwilg geplant. Aan de westkant van de rotonde kan de wandeling langs het water doorgezet worden richting Deshima eiland. De oever van de rotonde wordt afgebakend door een damwand met een hardhouten buitenschild. Op winderige dagen veroorzaken klotsende golfjes een rustgevend, dromerig effect. Verwilderde veldesdoorns worden verwijderd maar monumentale wilgen en de meidoorns worden gespaard. Het hele gebied wordt herdoopt tot ‘wilgenhoek’. Exotische treurwilgen zouden wat variatie moeten brengen (arboretum). Langs de gespaarde wilgen verschijnt de contour van de nieuwe oever.
Het wordt een uitnodigende en sfeervol wandelpad langs het water dat aansluit met de kunstroute: de ‘esplanade ’. Deze esplanade kijkt uit naar het fontein en de vier eilanden en krijgt een parkachtige uitstraling door stijlvolle zitbanken. (zie Westelijke Havendam Zeebrugge).
Verlichting
Er komt verlichting bij de ingang van de rotonde via drie gietijzeren staatlantaarns van het type Haagse Mast (firma De Nood). Verder moet het park in het donker blijven op een paar uitzonderingen na zoals de tennisvereniging met haar verlichte banen, de steiger met haar groene & rode lichtjes en de driekleurige fontein welke slechts een aantal uren s ’avonds aan zullen zijn.
jaren ’60 foto van een Amsterdamse brug
Historische kade
De esplanade heeft een blauwstenen (ardenner) rand waarop gietijzeren balusters zijn verankerd.
Voor deze ‘historiserende’ kade vindt men (BA3) balusters bij de firma https://www.dijkkamp.nl .
Deze kade past bij het opwaarderen van het cultuurhistorisch aspect (zie jaren ’60 foto van een Amsterdamse brug) van het VanWoelderenpark.
Leeuwentrap
In Vlissingen hebben wij goede voorbeelden. Bij het Cornelia Quackshofje (Zeemanserve of Hooge Erve genoemd, nu woningcorporatie VVV). De gietijzeren balustrade dateert uit de 17e eeuw (rondom het hofje zijn ook een aantal straatlantaarns van het type Haagse Mast te zien). Later (eind 19e eeuw) zijn ook een aantal balusters (wel van forser omvang) geplaatst als onderdeel van de Leeuwentrap.
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Naast deze ingrepen zijn er extra aandachtspunten
De middeleeuwse drinkpoel
De middeleeuwse vee drinkpoel bij de tennisvereniging (Dos) krijgt een flinke opknapbeurt. Door de meeste wilde iepen, veldesdoorns en kornoelje te verwijderen en de oude schuine abelen, wilgen en meidoorns te laten staan ontstaat een nostalgisch beeld van dit stukje cultureel erfgoed. Een inheemse rangorde voor bomen wordt in het park gehanteerd waarbij altijd voorrang gegeven wordt aan bomen die de cultuurhistorie en het Walchers karakter versterken. Lang levende soorten zoals eiken, beuken, linden, kastanjes, iepen & essen die niet aangetast zij door resp. de kastanje (bloeding-)ziekte, de iepenziekte of de essentaksterfte worden zo nodig extra beschermd en geïnventariseerd.
Het Nollepad
Anton van Haperen
Het Nollepad dat vanuit de Burgemeester van Woelderenlaan door het bos en langs de duinen loopt krijgt de naam ‘Anton Van Haperen’ pad. Van Haperen is een expert op het gebied van natuurlijke duin dynamiek. https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/artikelen/duinen-een-wereld-van-verschil
Een dun strookje land tussen het Anton van Haperenpad en het meer ten westen van de Kanovijver wordt uitgedund (zie kinderboerderij verder). Alleen de grootste bomen (wilgen, eiken) en meidoorns worden gespaard. Hierdoor ontstaan al fietsend en kijkend tussen de bomen over de schapen en het water heen mooie doorkijkjes. Het ‘chalet-achtig’ huis wordt behouden als woonhuis/kantoor/informatiecentrum voor de beheerder van het toekomstige park en/of pannenkoekenhuis (zie verder). Tegenover het chalet vindt boscompensatie plaats met speciale aandacht voor subtropische dennen (sequoia, Douglas spar, Libanese ceder, etc. ‘arboretum’).
Educatieve borden
Voorbeeld educatief bord
Op verschillende geschikte locaties en bij de ingangen van het park komen educatieve borden zoals bij het vogelreservaat Het Zwin, Knokke (zie foto).
Dit natuurgebied wordt sinds kort beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) van de Vlaamse overheid, de Belgische evenknie van Natuurmonumenten.
Glijbaan
Bij de boulevard wordt het entree pad slingerend gemaakt waardoor het soepel overkomt. Ook is er genoeg hoogteverschil voor de installatie van een veilige, roestvrijstalen glijbaan dat loopt vanaf de bovenkant duin tot beneden bij het pad waardoor een extra recreatief element gerealiseerd wordt (zie hierboven de tobogan van Estepona).
Daarnaast is ook gedacht aan een aantal landschappelijke ingrepen waarbij meer ruimte gegeven wordt aan water zoals de nu door het riet overwoekerde gebieden aan weerszijde van het bijzonder zilt natuurveldje, de gesaneerde ruimte van de sauna, de kleine parkeerplaats middenin de Zwanenburgseweg en de parkeerplaats bij de boulevard.
Het opwekken van duurzame energie in het VanWoelderenpark
Windwokkel
Dit gebeurt door zon en wind. Laat de stabiliteit het toe zonder enigerlei storingseffect dan kunnen 3 kleine windwokkels toegevoegd worden bij de driehoekige zendmast, boven de bomentoppen en net onder de zendapparatuur. De opgewekte elektriciteit komt de fontein en de wandelsteiger ten goede. Het overschot wordt aan het stedelijk net teruggegeven.
Zonnepanelen op autostalling
Toegangswegen
De toegangswegen tot het park blijven ongewijzigd. Grote entrees vanuit de boulevard en de Burgemeester van Woelderenlaan vormen een inbreuk op het gesloten, intiem karakter van het kwetsbaar natuurgebied. Het park moet autoluw blijven. Recreanten uit alle windstreken komen hier vooral om van rust en natuur te genieten. Het bovenste marktsegment van toekomstige recreanten waarop Vlissingen haar pijlen wil gaan richten wordt volgens de prognoses steeds vermogender en zoekt ongerepte natuur. Overnachtingen inclusief zeer storend licht, lawaai en verlies van privacy zijn ronduit niet wenselijk.
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Kunst in het park?
Wil men het park naar een hoger niveau tillen dan kan men de bestaande kunst in het park clusteren: centraal in het hart van het park. Met Jong en Oud is reeds een aanzet gedaan. Dit bronzen beeld moet wel op de bestaande locatie blijven. Het was weduwe van Woelderen die met het college in 1964 voor deze locatie koos.
Echter de twee andere beelden kunnen verplaatst worden bij de kruising van de twee wandelpaden in het veld bij het water en bij de skatebaan. Hierdoor realiseren we een startpunt voor een toekomstige kunstroute richting Deshima eiland. Het beeld van Jan Haas komt te staan in de hoek van het meer in het water. Het echtpaar kijkt wereldvreemd naar de duinen waar de eerste bommen vielen tijdens het 1944 bombardement. Het stel blijft, dankzij de hoge pootstoelen, beduusd en droog ‘in het inundatie water’. Zie: https://www.zeeuwseankers.nl/verhaal/de-inundatie-van-walcheren
‘Zon schrijft schaduw’ kan op enkele meters van ‘Het Paar’ naast het pad geïnstalleerd worden. Het zou fijn zijn als de drie beelden van Kees Keijzer, die recentelijk in de open ruimte zijn teruggekeerd, ook in het park een plek zouden krijgen, bijvoorbeeld onderaan bij de zendmast. Ze liggen nu zeer ongelukkig en ver van elkaar verspreid langs de drukke Sloeweg. Zie: https://www.vanwoelderenpark.nl/van-woelderen-park-kunst-in-het-park/#top
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Vliedberg
Bij het saneren van de sauna en het realiseren van ruime waterpartijen is gedacht aan de graafwerkzaamheden, de daaruit noodzakelijke grondtransporten en de eindbestemming hiervan. Om de kosten te beperken wordt een terp gecreëerd dat een uitgestrekte vliedberg moet voorstellen. Rondom en op verschillende hoogteniveaus worden veel bomen geplant om te voldoen aan de verplichte boscompensatie. Hierop wordt een pad aangelegd dat slingerend van west naar oost loopt. Bovenaan en tussen de bomen heeft men uitzicht op heel het park, de duinen en de zee (zie kaart met de twee zichtlijnen). Wegens de felle winden wordt voor snelgroeiende abelen gekozen.
Voor een voorbeeld van een vliedberg zie de handgekleurde gravure hiernaast.
Midgetgolf met een kinderboerderij en pannenkoekenhuis
Voorbeeld van een groene midgetgolf
De mogelijke verhuizing van de commerciële activiteiten van de Kanovijver naar de andere kant van de laan langs een inundatie kreek biedt perspectief voor een groen midgetgolf met een kinderboerderij ‘Woelie Boelie’ en met een pannenkoekenhuis. De huidige parking met zijn asfalt krijgt een groene invulling door een natuurlijk ogend minigolf (zie foto). Het minigolf van Domburg verdwijnt om plaats te maken voor natuur. Spelend met een compenserende gedachte wordt een aangename recreatie voor bewoners en recreanten met of zonder kinderen en gecombineerd met een kinderboerderij aan het park toegevoegd. Begin jaren ‘70 werd door enkele enthousiastelingen het idee gelanceerd om in het Westduin park een kinderboerderij op te zetten samen met een hertenkamp en een theeschenkerij aan het water (en niet in het water zoals later door een ambtenaar werd veranderd. Het zou m.a.w. een park worden met een brede, sociale functie. Deze wens behoort bijna een halve eeuw later tot de mogelijkheden. De huidige snacktent kan eenvoudig opgetimmerd worden tot een pannenkoekenhuis.
Het huidig speelveldje wordt een groen veldje met parkachtige uitstraling door nieuwe bijzondere dennenbomen (zie eerder) en er komt een groot, breed terras naast het pannenkoekenhuis.
Op de kinderboerderij zijn aaibare dieren zoals ezels, pony’s en geiten. Het parkeren gebeurt bij de boulevard parking op minder dan 100 meter. Er is slechts een korte wandeling langs een kronkelend pad in een stukje bos voor nodig om het te kunnen bereiken.
Bekijk de de situatie voor en na de ingreep via de foto en de visualisatie:
Naast het nut en noodzaak van grootschalige verblijfsaccommodaties midden in een fragiel ecosysteem moet men denken aan de vele bekende gezondheidsvoordelen van ongerepte natuur voor onze nakomelingen. In de toekomst zal men het VanWoelderenpark des te meer waarderen tijdens het nemen van rustgevende pauzes in een steeds beklemmender wordende technocratische maatschappij.
En dan tot slot nog even dit: wie zijn wij?
Wij zijn een kleine groep liefhebbers die het park waarderen voor haar kernkwaliteiten. Wonen aan de Burgemeester van Woelderenlaan brengt een aparte affiniteit en respect voor dit natuurgebied. Het maakt deel uit van je dagelijks leven. Je wordt er te allen tijde mee geconfronteerd ‘in de goede zin’ door erin te wandelen en te recreëren. Ook door, bijvoorbeeld, op eenvoudige wijze ernaar te kijken vanuit de ramen van je woonkamer of je slaapkamer. Het geeft je zuurstof, vrijheid en perspectief op het resterend leven dat nog te wachten staat. Maar ‘in de slechte zin’ zit altijd om de hoek te gluren: weldra wordt hier gebouwd! En dan zijn alle positieve aspecten van het park opeens weg. Want ‘ze’ hebben het toch laten gebeuren. Het park is als het ware gekaapt door enkele sleutelfiguren die het aftakeling proces aansturen zonder zich bewust te worden van de enorme fysieke, psychologische en dus ook emotionele schade. Out of sight, out of mind!
Daarom halen wij alles uit de kast om dit gebied voor altijd te beschermen.
Het idee voor het VanWoelderenpark is langzaam gegroeid vanuit deze gedachte. Twee jaar lang is gewerkt aan het finetunen van ons plan.
Wij denken dat wij hierin de juiste stappen hebben ondernomen en de juiste raadgeving hebben ontvangen van onze landschapsarchitecten die ons uitvoerig hebben geadviseerd. Wij hopen met dit streefbeeld een breed gedragen oplossing te vinden waarbij ons toekomstig park terecht komt bovenaan in een lijst van de mooiste parken in Nederland.
Wilt u ons helpen dan kan een financiële bijdrage veel betekenen voor onze stichting na forse uitgaven reeds gemaakt (landschapsarchitect, visual artist, stedenbouwkundige bureau. advocaat kosten en dies meer). We doen het allemaal voor de bevolking en de komende generaties.
Wij hebben geen ANBI status maar mocht iemand zich aanmelden voor een forse donatie dan zouden wij dit met alle plezier snel kunnen aanvragen. Onze IBAN rekening nummer en de KvK informatie waar wij als stichting ingeschreven zijn staan helemaal onderaan in de blauwe balk. Onze statuten zijn uitgebreid en daarom hebben wij besloten om ze niet op de site te plaatsen. U bent echter vrij om ze bij de Kvk op te vragen.
Namens het bestuur,
Jean-Marie van Isacker
