Team
Jean-Marie van Isacker
Jean-Marie verhuisde naar de Burgemeester van Woelderenlaan in 2018. Hij is taxateur van kunst en antiek. Sinds zijn terugkeer uit New York City heeft hij de kunstcollecties van Veere, Middelburg en Vlissingen getaxeerd. Aansluitend hierbij vormen cultureel erfgoed en maritieme geschiedenis samen een innerlijk kompas. Zijn bestuurlijke ervaring is een gecombineerde erfenis van Round Table 1 N-Y en Kiwanis Middelburg. Als bestuurslid van de stichting Tuin van Zeeland streed hij voor het behoud van de karakteristieke inheemse wegbeplanting. Gedurende deze tijd droeg hij bij aan het ontwikkelen van een duurzame visie voor ‘het groen’ bij alle drie gemeenten op Walcheren, de Provincie, het Waterschap en Rijkswaterstaat. Jean-Marie zoekt naar oplossingen voor een uit balans geraakte landschap. Hij ging naar de rechter voor het behoud van het historisch profiel van de Westelijke Oude Havendijk, één van de twee kanaaldijken voor alle schepen van de 16e eeuw tot het midden van de 19e eeuw in Middelburg, met een succesvol vonnis. Hij vindt dat het park “geen echokamer moet worden van Build Back Better maar een voorbeeld voor een alternatieve en circulaire Grow Green Gratiously”. Om het park helemaal te beschermen richtte hij in 2019 de stichting VanWoelderenpark op.
Jan op een ’tobruk’ op circa 100 meter van de huidige sauna. Daarnaast loopt een kreek dat ontstaan is door de dijkdoorbraak van de geallieerden. In de verte in het midden de zeedijk.
Jan Goudswaard
Als “Middelburger” verhuizen naar Vlissingen is volgens velen een omgekeerde wereld…We woonden ruim 35 jaar in de molen “De Onderneming” in de wijk ‘Zand in Middelburg: aanvankelijk met 2 zoons, die – uiteraard- na verloop van tijd het ouderlijk huis verlieten. Daarna woonden we dus met z’n tweetjes in het toch wel erg grote huis. Een woning van zo’n 200 jaar oud vraagt voorts regelmatig veel onderhoud en derhalve besloten we op een gegeven moment, dat we “elders” zouden gaan wonen. Dat “elders” is dus niet een appartement geworden, maar toch weer een woning “bijna” in het groen aan de Burgemeester van Woelderenlaan met rechtstreeks uitzicht op het Westduinpark.
Dat uitzicht betreft overigens niet alleen gras, bomen en struiken, maar ook talloze wandelaars – vaak met 1 of 2 honden, sporters (met name op zaterdagen en zondagen) en heel veel kinderen die zich vermaken op het skatepark of op allerlei “gym” rekken (die helaas slecht worden bijgehouden door de gemeente). Van die “omgekeerde wereld” in de eerste zin klopt dus echt helemaal niets. We hebben geen moment spijt gehad van onze verhuizing, zo’n 6 jaar geleden. Naar mijn mening vervult de huidige opzet van het park exact zowel de oorspronkelijke wens van burgemeester van Woelderen als die van alle mensen, die dagelijks van het park genieten.
Mijn vrouw en ik hebben altijd in de gezondheidszorg gewerkt en niets is fijner om na drukke dagen sportschoenen aan te trekken en te gaan hardlopen, (race)fietsen, tennissen of golfen. Die sporten zijn we ook nu nog blijven doen nadat we gepensioneerd waren. Iedere dag –ook als het regent – een rondje hardlopen in het park is bijna verslavend. En we spreken dan over “nollebos”, maar laten we niet de mooie meren en watergangen vergeten met alles wat erin of erop leeft. In Mei is het een feest om langs een bepaald meer te lopen, waar honderden groene kikkers met hun gekwaak de lente vieren! En overal zie je dan ook eenden, ganzen en waterhoentjes met hun kuikens druk foerageren: wat mogen we, als Vlissingers, blij zijn met zo’n prachtig park in onze stad!
Eline van Mourik – Visser
Samen met mijn gezin woon ik sinds 2021 tegenover het park, elke dag geniet ik van het uitzicht op het groen. Het park biedt een plaats om tot rust te komen, waar heerlijk gewandeld kan worden, kinderen spelen en waar vele goede gesprekken plaatsvinden. Het park is een unieke plek in de stad Vlissingen; dicht bij de duinen en het strand. Na de bebouwing van de boulevard is het een welkome overgang naar groen en rust met unieke beplanting en een verbinding van de stad met de natuur.
Na onze verhuizing ben ik samen met mijn echtgenoot een kleinschalig gezinshuis gestart. Als gezinshuisouders vangen we pleegkinderen op en bieden hen een veilige plek om te wonen. De kinderen genieten van het spelen bij de skatebaan in het park of het voetballen op het grasveld tegenover het huis. Naast mijn werk als gezinshuisouder ben ik als tuinontwerper betrokken bij verschillende groenprojecten; op dit moment bij het project ‘dorpstuin rond de kerk’ van Nieuw- en Sint Joosland. Ik zet me hierin voor meer natuur en duurzaamheid, verbinding en bewustwording.
Natuur in de stad verbetert de luchtkwaliteit en is goed voor het welzijn van mensen. Groen nodigt uit tot bewegen en ontspannen. Bij de invulling van het park is het belangrijk dat er duurzame keuzes worden gemaakt met oog voor de toekomst. Een toekomst waar mede door de klimaatverandering, maar ook door de toenemende druk op de samenleving het behoud van een natuurlijke omgeving steeds belangrijker gaat worden. Een toekomst waarin we kunnen waarborgen dat er een park is voor alle Vlissingers om te kunnen ontspannen en van de natuur te genieten; zonder bebouwing.
’Sinds kort heb ik het heel druk met allerlei activiteiten en moet helaas de bestuurlijke taken overdragen. Echter het redden van ons park zal ik van nabij blijven volgen. Voor de stichting blijf ik paraat op het gebied van flora waar ik over de jaren heen veel kennis heb vergaard.’
Eline naast een van de overgebleven Küvers in het park
